iç burkan manzaradır. pencerede sigara içerken gözlerime isabet etmiş ve son derece canımı sıkmış yansımadır bir bakıma.eğer ölümsüz kılacağım bir an olsaydı dünyada, annemin pencereye vuran hüznünü ölümsüz kılmaya çalışırdım.nasıl olsa pencereye her bakışımda o görüntü canımı sıkıcak nasıl olsa annelerin bitmeyecek hüznüne şahit olacağız yaşadığımız sürece nasıl olsa bize en çok sahip çıkan o yüceler yücesi varlık hayatımızın en güzel çerçevesi olacak sonsuza değin...nasıl isterdim o hüznün pencereye vurduğu anı resmetmeyi ya da ellerimde tutabilmeyi nasıl isterdim bir bilsen arkadaşım.sanki 4 mevsim mutlu mu onlar, hiç mutlu değiller.nasıl mutlu olsunlar ki nasıl hüzün vurmasın ki pencereye!evlatları mutsuz,evlatları hüzünlü.... belki de onların mutsuzluğunu tetikleyen bizleriz, bu yüzden vicdan azabı çekiyorum bazen ama en çok pencereye baktığım zaman...
