alışmaya çalışmak zorundasın dendi hep.uzun yıllar oldu dimi anne. çok uzun.
sanki hiç vakit geçirmemişiz gibime geliyor bazen. hiç olmamışsın da hep yokmuşsun gibi...
ama yüzün hala hatırımda, o yeşil müthiş gözlerde. ben seni her geçen gün daha çok arıyorum.alışamıyorum ben. ben bunu beceremiyorum, evet hala yapamıyorum. başıma bir iş gelse, hala senden medet bekliyorum.oysaki çok saçma, aramızda koskoca bi alem var.
düşersem sadece sen izin vermezsin değil mi? o bana dediklerini şimdi çok daha iyi anlıyorum. hepsi bir bir gerçekleşiyor. ben "ne kadar da haklıymış" diyorum. ara ara baş ucuna gelip senden tepki alamasamda anlatıyorum.olsun yine paylaşıyoruz. duyuyorsun, biliyorum. ortalığa düşmüşüm, herşeyde seni arıyorum.
anne,
sana sarılmak uğruna neler vermezdim. kokunu içime bir kere daha çekebilmek için sanırım delirirdim.
vücud bulduğum, beni can yapan, öteki yarım, annem...
seni çok, çok özlüyorum...
