julian schnabel'in yönetmenliği yaptığı Jean-Dominique Bauby'in beyin kanaması sonucu locked in syndrome hastalığına yakalanmasıyla sol gözü dışında diğer tüm organlarının felç olması durumunda yaşadığı duyguları geçmişini, içsel konuşmalarını, hayal gücünü, sol gözüyle yazdığı kitabı anlatan gerçekçi bir biyografik film. o kadar acaip duygular yaşatıyor ki size hayatın aslında çok anlamlı olduğunu, hiçbirşeyin kıymetini yeterince bilmediğimizi, yürümenin, konuşmanın, hissetmenin ne kadar da önemli olduğunu vurguluyor bu film. içimdeki deniz filmini anımsattı bana adam ötanazi istiyordu, böyle yaşamak ona göre değildi ki Jean-Dominique Bauby'a göre çok ta iyi durumdaydı. burda görüyoruz ki herşeye rağmen savaşabiliyor insan, umudunu yitirmeden hayal gücüyle yaşayabiliyor. sol gözüyle anlatabiliyor herşeyi. hayatla tek bağının sol gözü olması onun yaşaması için engel olmuyor. dünyada herkesin en beklemediği anda yaşayabileceği bir durum. öyle bir durumda ne yaparım diye düşündürüyor film. çaresizlik ve umutsuzluk yerine yeni yaşama uyum sağlamaya çalışmak çok zor olsada bunu başarıyor ve kitabını sadece sol gözüyle yazabiliyor. filme ismini veren sembolizmde Jean-Dominique Bauby'in yazdığı kitap. kendini bir dalgıç kıyafetleri içinde gittikçe derine batan bi adam olarak görüyor, ne kadar bağırsada, konuşmaya çalışsada, hareket etmek istesede başaramıyor. diğer taraftan kelebek gibi özgür bir hayal gücü ordan oraya uçuşabiliyor, istediği hayalde kendi olabiliyor ve bu onu mutlu kılıyor yaşama bağlıyor. filmin ismi sembolizmin üst noktası. hayatta herşey insanoğlunun başına gelebiliyor önemli olan onla savaşabilcek güçte olmak ve vazgeçmemek... ayrıca elimizdekilerin değerini bilmemizin gerekliliği... çok güzel bir film, dokunaklı, anlamlı... aynı zamanda yoğun bir duygu seli...
