dünya sineması için mühim bir durak. potemkin zırhlısı, yurttaş kane, chaplin üstattan büyük diktatör, kubrick babadan otomotik portakal gibi. izlenmesi şart olanlardan.
filmde dönemin romasının yoksulluğu, sefaleti, iç burkan karelerle desteklenmiş. ciddi bir başyapıt bu açıdan. umut aradıkça umutsuzluğa düşmek üzerinde düşünülmesi gereken bir olgu. insanların psikolojisinin üzerinde ekonomik bozukluğun acıtan yansımaları belki de.
umut, türk sineması için ciddi bir miladtır. bu bağlamda bisiklet hırsızları'nın dünya sinema konjonkturu açısından önemini özele indirgersek bu tarz bir bağlantı kurulabilir kuşkusuz. evrenselden yerele tümdengelim tarzıyla bir analiz yapılabilir. bu yorumu sinemayla ciddi manada uğraşan dostlara bırakayım. lakin, beni filmde en çok çeken nokta kuşkusuz sosyo ekonomik şartlar,insan ilişkilerine yansıması, batıllığın-inançların hangi koşullarda artması vs... daha çok işin sosyolojik kısmı.işte bu noktalarda devleşiyor bu film.
es geçmeden ricci ve oğlu arasındaki can yakan duygusallığı ufaklıktan ayırmak mümkün gözükmüyor. rolün hakkını fazlasıyla vermek bu olsa gerek. ufaklık, muhteşem kesinlikle. büyümüşte küçülmüş edasında sınır tanımıyor.
sinemayı içselleştirmiş bünyelere sağlam tavsiyedir bisiklet hırsızları.
10 üzerinden 10!
