"hocalarına günaydın de", "aman sinyali unutma, onu yaparsan geçersin", yok efendim "dönüşler çok önemli geniş dön", "inerken iyi günler de." şeklinde öğütlerle uğurlanırsınız sınava.
ilkinde, protokole uymak adına sıcacık bir günaydın dedim ben de, afedersiniz değil karşılık vermek suratıma bile bakmadılar. adeta kendi aralarında sohbet eden, iki adet mahkeme duvarına bağlıydı geçip geçmemem. ara sıra sesleri geliyordu, sanırım bana söyleniyorlardı.bir ara yanımdaki hocama;
- hocam ilk girişleri mi? diye seslenmeleriyle, sadece kendi aralarında değil, diğer insanlarla da konuşabildiklerini anlamıştım.kendi adlarına sevinmiştim bu duruma.
tabi hocamın evet diye cevap vermesine, "hmm, iyi o zaman" şeklinde tepki vermeleri, daha u dönüşümü yapmadan kaldığımı gösteriyordu ki, moralim bozulmuştu yine.
ikinci girişimde ise, espri üzerine espri yapan iki müfettiş karşıladı beni.sohbet etmekten arabayı çalıştırmayı unutmuştum. yanımdaki hocamın kaş göz etmesiyle kendime geldim. eve geldiğimde hiç sinyal vermediğimi fark ettim.*
ilk sınavda kaldığım için üzülmüştüm, ama ikinci sınavdaki hocalarımı tanımış olmak şanstı benim için. bu arada ehliyetimi yeni aldım, trafikte görüşürüz.
