insanın yüzüne her daim şapşal bir ifade yerleştiren şair..
uzanıp kendi yanaklarından öpüyor bazen, bazen ne güzel işiyor güneşe karşı.. aşkı da değişebiliyor, gerçekleri de.. umursamıyor yılgınlığını falan, çünkü sessizce yaşanmalı herşey! sevgisi acıyor sonra..
sonra cemal süreya arkassından diyor ki; öldüğü gün hepimzi işten attılar!
