neye gülünüp neye gülünmeyeceğine takdir getiren önerme. her nasıl çok kaliteli bir espriye gülünce insanın kalitesi artmıyorsa, kıromsu bir karaktere yada hadiseye gülünce de kıro olunmuyor. güldürebildikten sonra gerisi mühim değil. kimi cem yılmaza güler, kimi şafak sezere, kimi ivedike, kimi şabana. kimi de hepsine. kemal sunallarla, şener şenlerle, zeki-metinlerle büyümüş bir nesiliz. anlamadığım; sokakta ivedikimsi insanı görünce gülüyoruz da sinemada izleyince mi kıro olunuyor. o zaman;
