dün gece izlediğim, 9 dalda oscar adayı olan, ırak'da görev yapan bir gurup bomba imha timinin görevini anlatan bir film. feci şekilde amerikan propangadası da yapmaktadır.
filme iki açıdan yaklaşabiliriz. birincisi sinematografik açıdan, ikincisi ise ırak'da anlatılan şeylerin gösterilmesi, yani gerçekçiliği açısından ;
---spoler---
sinematografik açıdan filmi gayet başarılı buldum. film bizi kolay bir şekilde amerikan askerlerinin gözü kulağı yapıyor. yani biz de onlar gibi hissediyoruz film boyunca. bombalar patlayacak mı patlamayacak mı diye heyecan yapıyoruz. onların gözünden çatışma sahnelerinin içerisine giriyoruz. yönetmen bu konularda çok başarılı olmuş ve iyi iş çıkarmış. oyunculuklar ise çok başarılı. tek tek yazmaya gerek yok aslında. tim içerisinde bulunan tüm oyuncular gayet başarılı. savaşın getirdiği psikolojik bozuklukları gayet iyi yansıtmışlar. ayrıca sürpriz bir şekilde filmin sonlarında karşımıza lost'tan tanıdığımız kevaşe kate (Evangeline Lilly) çıkıyor. bu da benim gece gece sırıtmama neden oluyor tabi.
diğer açıdan filme bakacak olursak iki şey görürüz ortak paydada buluşan. birincisi filmdeki mantıksızıklar, ikincisi de filmdeki amerikan propagandası.
ilkini ele alacak olursak keskin nişancı çatışması sahnesi bana nedense çok mantıksız geldi. direnişçilerin bulunduğu yerin askeri helikopter ve uçaklarla vurulmaması birinci hataydı. diğeri de bizim coniler şarjörü temizleyeceğim diye zaman kaybederken, karşı taraftan kimsenin ateş etmemesiydi. paralı askerlerden 3 kişi mefta olurken, gayet seri ve isabetli ateş eden direnişçiler, coniler silah başına geçince nedense, neredeyse hiç ateş etmedi. ayrıca en sonda bir direnişçi keçilerin arasında mevzilenip yine aynı şekilde iki saat bizimkileri dikizleyip hiç ateş etmedi, "gel beni vur der" gibi. sonra mefta oldu tabi. birşey kaçırdım mı bilmiyorum ama bunlar bana saçma geldi. ayrıca çoğu kimsenin bahsettiği üzere bomba imha ekibinin bombaları imha yöntemi de gerçeğe aykırıydı.
ikincisine geçersek film çok belli etmeden amerikan propagandası yapıyor. filmde savaşın anlamsızlığı ya da amerikan işgali yerine, ıraklı sivillerin hayatlarını kurtarmak için canlarını tehlikeye atabilecek, karizmanın dibine vuran amerikan askerleri anlatılıyor. filme göre çoğu amerikan askeri çocukları seven, hatta ıraklı bir çocuk için kuralları hiçe sayabilen, karizmatik, toplumla herşeye rağmen iletişim kurmaya çalışan, birinci planda ıraklı şüphelileri vurmayan (risk taşıyan hiçbir ıraklıya ateş etmiyorlar. sonda üzerine bomba bağlı olan ıraklı gibi. adamı kurtarmaya çalışıyorlar) tarzda askerlerdir. ıraklılar (neredeyse hepsi)ise kendi evlerinde (kendi ülkelerinde) terörist gibi (güya) yaşayan, hemen hemen hepsi bomba manyağı (kendi yaptıkları, çeşitli yerlere yerleştirdikleri ve güya herkes öldürmek isteyen) olan insanlardır. yani anlayacağınız film tarafsızlığın dibine vurmuş!!
---spoiler---
eğer ki bu propagandayı görmezden gelip izleyecekseniz izleyin derim. vasat üstü bir film.
