geçenlerde fırtınalı hava hakimdi buralarda. rüzgar, rüzgar... bir binanın kenarı boyunca yürürken, bir adım öteme pencere kenarından kopmuş mermer parçası düştü. bir adım ileride olsaydım muhtemelen kafama gelecek olan mermer parçası. hayat ve ölüm arasındaki bir adım. buna benzer hatta çok daha kötü şeyler gelebiliyor insanların başına. durup düşünüyorsun. ''bu mu yani? günlük koşuşturma sırasında kızdığım, bozulduğum, dert ettiğim, canımı sıktığım onca şey... ve kafaya gelen bir parça mermer'' işte ozaman pek çok anlamsızlaşıyor. fakat şu da var ki hayatı anlamsızlaştıran yine de insanın kendisi. sen yaşamayı beceremeyip anlamlandıramıyorsan hayatın ne suçu var.
