günlerden bir gün,evden dışarı attım kendimi ve bütün sıkılganlıklarımı.evden cıkarken plan yapılmadığı için ne yapsam ne etsem diye yürüyüp kendi kendime söylenirken,evin yakınında bulunan normalden küçük parkın normalden küçük duvarındaki yazı gözüme çarptı.bir anda gevşemiş ve herşey aklımdan gidivermişti.duvarda gülümse kaderine yazıyordu ve altında da büyük harflerle reis.o günden sonra ne zaman oradan gecsem reisi anmadan edemem.eyvallah reis.
