Üstadın dediği gibi; ben yaşadıkça fahişeler raks edecek beynimde. Gömmüşüm her şeyi orospu bir gülüşün oluşturduğu gamzeye. Kendimi ilmekle asıp kendimi yumruklamışım her an. Ve izlemişim. Annem söylerdi; 'sen dünyaya geldiğinde doğumhanede bulunan herkesin yüzüne baktın.' Ağlamamış ya da gülmemişim ,Sadece izlemişim. Bu hayatta bir gariplik olduğunu doğar doğmaz anlamışım. Bir gün, üç saat boyunca bir tüyün havada uçuşunu izledim. O tüyle beraber şehrin arka sokaklarına gittim. Şehrin dışındaki büyük çöplüğe indiğinde o tüyün tekrar oradan havalanması için bir üç saat daha bekledim. Çöp konteynırları gelip tüyü gömdüklerinde vazgeçtim havalanmasından. Öpüşenleri de izledim. Dilin ağız içinde takip ettiği yolu ezbere bilirim . izledim her şeyi. Ve cinayetleri. Bir gece Beyoğlu 'nun arka sokaklarında yedi kişi bir fahişeyi dövdü. canım çok sıkkındı o gece. yalnızdım. izlenecek daha renkli şeyler olacağını bilerek televizyonu kapatıp dışarı çıkmıştım. Herkes sabahlara kadar televizyondaki dizileri bininci kez izlerken ben hayatı canlı izlemeliydim. Yedi kişi, tüm kinlerini fahişenin bedeninde açtıkları yaralara gömüp gitti. Yüzü dağılan fahişenin iki adım yanına çöküp sırtımı duvara yasladım. Bir sigara yaktım. Fahişe ağzını açıp kapadı. Fakat sesi çıkmadı. izledim. Elimi uzatıp ta kurtarmak istemedim. Neyin yaşam neyin ölüm, neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmediğim için dokunmadım. Evreni kim yarattığını iddia ediyorsa bende her şeyi ona bıraktım. Al senin olsun dedim. 'Al senin olsun yarattığın her şey! En yürekli adamın da senin olsun. Şu an ayaklarımın dibinde yatan fahişen de.' Biliyorum o yaratıcı gücün kafasını en çok ben karıştırdım. Ben bunu bilerek yaptım. Belki de ondandır zamansız hareketlerimin nedeni. Ve hayatın içinden Boğazı yararak geçen dev bir gemi edasında geçmem. Belki de ondandır hep izleyici olmamın nedeni.....!
