sevginin doğasında sahiplilik vardır. insan sevdiğini sahiplenmek ve onun yanında olmak ister. lakin bunun mümkün olmadığının anlaşıldığı durumlarda, kendini ve karşısındakini mutsuz etmek yerine, sözde "o"nun iyiliği adına, sevdiğini özgür bırakmayı seçebilir. netice itibariyle sahiplik olgusunun somut kısmından vazgeçen bünye, elbet ki sevdiğinin iyiliğini istemektedir. kendine kalan soyut bölümde, zihnine üşüşen tüm anılar, acılar ve pişmanlıklarla kahrolacak ve yerlerde sürünecektir ama heyhat, sevgi fedakarlık gerektirir.
