türkiye cumhuriyetini (ne yazık ki uyuyan) sokaktaki vatandaş değil, halkı uyandıran türk ordusu yaratmıştır. bu nedenle, avrupaî demokrasilerde görülen, "sadece ve sadece sivil otorite" şekli türkiye'de mevcut olmamıştır hiç bir zaman.
lakin ordu ile başlatılan devrim, halka mal edilmiş; ordu kendini ikinci plana almak istemiştir.
sorun da burdadır zaten: halk hala uyumaktadır.
toplum, kendisine defalarca hakaret eden, kabinesindeki bakanların yolsuzlarına* göz yuman bir adama hâlâ sahip çıkıyor görüntüsü çizmektedir.
en ufak saçmalık için dolabilen sokaklar, yönetimdeki 2. adamının rezilliğine ve yarattığı tehlikelere karşın sessiz kalmaktadır.
vatandaş görevini inatla yapmamaktadır.
-
her kim ki bir organizasyonda görevini yapmaz; o görev bir başkası tarafından doldurulur.
halk görevini yapmıyorsa, ordu darbesini yapar.
-
nice darbeler geldi ve geçti. en fazla yara bırakanı ise* sam baba tarafından işletilen oldu.
darbe sadece ve sadece kemalist ideoloji ile gerçekleştirilirse en az zarara sebep verir. aksi yaklaşımlar, bu ülkenin faydasından ziyade, dış ülkelerin faydasını gözeten kişiler tarafından yönetilen hareketler her halükarda en büyük zararı verecektir.
ne yazık ki bunu denetleyen bir sistem yoktur.
ne yazık ki.
