türkiye´´ nin denek taslarindan. bu kadin "güzel" oldugu icin pazarlanmis, halk da yemistir. söyledigi sarkilari besteleyenler baska kisilerdir, ona nasil söyleyecegini ögretenler baskalaridir, o sarkilari kaydedip - ki esas sanatci onlardir- rötuslayan kisiler baskalaridir, ancak "sibel can" herseye ragmen bir "günes" gibi sanat dünyamizda parildamistir.
müzik kültürü yoktur, bir tv programinda bir sarkiya "la" dan mi "do" dan mi basladigini bilememis, arkadaki kemanciya dönmüstü. simdi, üstünden milyonlar kazandigin bir sarkiyi hangi "ton" üzerinden okudugunu bilmek, adami mozart yapmaz, ama dinleyene karsi biraz daha "duyarli" yapar... ya da hic konusma, ben senin neyi bilip neyi bilmedigini bilmeyeyim.
sonucta sibel can bir müzik "pazarlama" harikasidir. yanlis bir durumu yoktur, batida da böyle bir halta yaramayan güzel kadinlari pazarlar, milyonlar vururlar. bu kadin da o amacla "piyasaya sürülmüs" ve tutulmustur. kendisine bir "sibel can pazari" olusturabilmistir, ekonomik dille söyleyecek olursak.
sonucta bu kadin türk halkinin "güzel" bulabilecegi cinsten birisidir. o bir müzik produksiyounudur, tipki bir yeni cesit yogurt, ya da yeni cesit bir ekmek falan gibi. onun sahsi görüsleri falan da elbette olacaktir, ancak onu su an bulundugu yere getirenler, "belirli bir semaya uyarak" calismislar ve bir müzik produksiyonunu -iste skandallariyla, sarkilariyla, giyimiyle, ne söyleyeceginin son noktasina kadar kendisine ögretilmesiyle,- cok güzel düsünmüs ve uygulamaya koymuslardir.
...yalniz, müzik endüstrisi bu bakimdan kimi secse, o da bu kadin kadar basarili olacaktir, bu basari kadincagizin basarisi degil, müzik endüstrisinin basarisidir. onun konserlerine giden insanlarin icerisinde, mutlaka bir sürü insan ondan daha güzel sarki söyleyebilmektedir, onlarin sibel can´dan farki, onlarin müzik endüstrisi tarafindan kesfedilmemis olmalaridir.
