kabaca sivri ve kara olarak ikiye ayrılan kanatlı eklembacaklılardır. sivri olanlar sokup kan emer ve şişirirler. bunlar endemik bölgelerde sıtma hastalığını da yayarlar. kara olanları boyut ve popo renklerine göre adlandırılırlar.
küçük karasinekler : ev sineği olarak da bilinir. bunlar ağız bölgelerinden çıkardıkları hortumu ileri geri hareket ettirmek suretiyle beslenirler. beyaz ve pürüssüz yüzeyler üzerinde başaşağı uzun süre hareketsiz durmaya bayılırlar. başyukarı konmuşlarsa bile hemen başaşağı pozisyona geçip ellerini ovuştururlar. hatta daha keyifli olanlar enselerini kaşırken arka ayaklarını da birbirine sürterek kaşır. biz ne yersek onlar da onu yemeye bayılır. aşırı vahşi olanları ağza göze hücum ederse de bu türler genelde afrikada yaşarlar. karnı şişmiş zayıf bir afrikalı çocuk ağzının ve gözünün kenarındaki bu yaratıklarla bir bütünlük arzeder.
at sinekleri : aslında bunlar bilinen atsinekleri değildir. boyutları itibariyle böyle isimlendirilmişlerdir. popoları beyaz çizgilidir. aşırı enerjik olan bu sinekler güneşlenmeye bayılır. esas besinlerini leşler oluşturur. eğer poposu parmakların arasına alınmak suretiyle sıkılacak olursa buradan ufak kurtçuklar çıktığı görülür ki hayvan leşlerindeki kurtların ana kaynağını bunlar oluşturur. pek insan canlısı değillerdir. insana musallat olmazlar. gerçek at sineklerinin ağız yapısı farklıdır. tüyü nispeten daha kısa olan büyükbaş hayvanların kıç bölgesinden vücut sıvılarıyla beslenirler. çok aç kalmadıkça insanlarla hayatta işi olmaz.
bok sinekleri : bunlar at sinekleri ile karasinekler arasında bir boyuta sahiptir ve can alıcı güzellikteki mavi ve özellikle yeşil renkli popolarıyla dikkat çekerler. bunlar bok yerler ve buraya kurt atmak suretiyle çoğalırlar. açık araziye sıçtıktan yaklaşık 15 saniye sonra bokunuzun üzerinde bitmeleri şaşırtıcı derecede hassas reseptörleri sayesindedir.
sinekler doğanın çöpçüleridir. nefret etmeyelim onlardan
