Yolun yarısını geçtim ve çevremde ne kadar çok yalan söylendiğini gözlemliyorum. Neden yalan söyleme isteği oluşurki kişide? Hani zor durumda kalındığını düşünsem eh.. mecburen söyledi diyeceğim ama gerçekte öyle değil. Neredeyse bi alışkanlık olmuş yalan.
Yalan...Beyaz yalan...Pembe yalan.. Yalan yalandır rengi olmaz, affı hiç olmaz kanımca. Adam akrısına yalan söylüyor, kadın kocasına,çocuk öğretmenine, arkadaş arkadaşına, çalışan patronuna.. Ve bir yalanlar silsilesi oluşuyor..Buna bir dur diyelim, hayatımız koca bir yalan olmadan..
