yeni zelanda da norveççe radyo yanını yapmak gibi birşeydir. normal koşullarda insanların ezanı dinlediğinde "ne okunuyor lan, hangi dil bu, burası arabistan mı" demesi gerekirken, tam tersi ezan sırasında kendilerinden geçmekte, cennette içecekleri süt ırmaklarının tatlı hayaliyle mest olmaktadırlar.
ezan okunduğu sırada oradan bir amerikalı geçse ve " afedersiniz ülkenize gelirken türkçe öğrenmiştim fakat günde 5 sefer minare dediğiniz kulelerden okunan şey hiç de türkçe ye benzemiyor" dese bizimkisi ne cevap verecektir? bir cevabı olacağını sanmıyorum fakat belki bu, kafasını önüne eğip "ne yapıyoruz lan biz?" demesine vesile olabilecektir.
