normalde telefonla konuşmaktan hoşlanmayan 3 yaşındaki sıpa bir hışım telefonu annesinden kapar ve,
sıpa: teyjeeee, benim danazorumun ağzını bağladık biz.
adelaide: nasıl bağladınız?
sıpa: bölle, işte bölle bağladık, sor bi yeden?
adelaide: neden?
sıpa: ışırdı beni pırt diye, annemi de ışırdı, ketiyi de ışırdı
adelaide: nasıl yani? acıdı mı bi yerin?
sıpa: ama ama ben onun kuyyuğuna bastım ondan ışırdı
adelaide: aa döverim ben o dinazoru nasıl ısırır seni
sıpa: yannışnıkla ışırdı teyjeee
adelaide: peki sen iyi misin?
sıpa: ı ıh senin hemen gelmen nazım hemen, hadi koş çabuk gel
adelaide: neden?
sıpa: ay! eyvah! bak göyüyomuşun?
adelaide: neyi?
sıpa: yaggın çıktı yaggın
bak her yer duman
ah! imdat! eyvah! koş kurtar bizi!
iffayiyeyi ara, ışıklarını açsın! koş eyvah!
adelaide: eyvah! nasıl çıktı yangın?
sıpa: eyvah kurtar beni, annemi de kurtar, danazorumu da kurtar, koş çabuk
adelaide: ama hava çok soğuk gelemem ben size
sıpa: koş dedim koş, duman cehirlenmesi yaşıcaz kurtar bizi!!
adelaide: (duman zehirlenmesi mi?)
sıpa bu sessizlikten yararlanarak telefonu adelaidein suratına kapatır...
