lise sıralardındayken ''eşşek kadar adam oldunuz'' cümlesiyle başlayan, ''sizin için diyorum'' cümlesiyle sona eren serzenişlerdir. bireysel olmasa bile her öğrencinin duyması muhtemeldir. yıllar yılı hiç bıkmadan aynı lafları tekrarlar dururlar.
kötü de olsan iyide olsan elbet nutuk çekmeden bırakmazlar. iyi olduğun zamanda ''çalışınca oluyomuş'' cümlesiyle başlar, artık nasıl biter bilmem hacı. verdiğin tepkiye göre değişir.
işin bir de aile boyutu vardır;
yıllardır aileye verdiler gazı, çocuğunun hep tıp bölümü gibi popülaritesi yüksek olan bölümü kazanacağını düşndürdüler ailelere.
''çok zeki ama çalışmıyor'' yalanını uydurdular, bizimkiler de gaza gelip ''bu çocukta iş var'' diyerek uzaktan uzağa takibe aldılar. yok öyle birşey.
öyle aşılamışlar ki eşitağırlık öğrencisinden tıp kazanmasını bekleyen aileler vardı. anlatamıyosunda hacı, ne diyeceksin.. ''tıp kazanamam zaten ben bölümüm uygun değil'' dediğin zaman, ''çalışınca olur, sen zekisin'' diyen anne babalar çıktı.
hıı iyi ozaman, şimdilik ''işletme'' bölümüyle yetinin, ben öyle çalışırım ki ''tıp'' bölümüne geçerim..
neyse ki geçti o buhran dönemler usta.. kapasitenin işletme bölümüne yettiğini anladılar.. aman, iyi böyle.
