Tribün gün itibariyle temizlenmiştir. Artık Demirören'e küfür edilmemekte, normal olan gibi "Ananın ..ı Galatasaray" sesleri yükselmektedir tribünden. Daha 1 ay önce birbirini döven adamlar "iyi günde kötü günde hep omuz omuzayız" diye şarkı söylemektedir. Burada "Protesto, kesin" diyen adamlar -ki sayıları kağıt üzerinde 100'leri bulmakta idi- muhtemelen 15. dakikada etrafına bakıp "Abi kimse çıkmıyor yahu boşver" demişlerdir, sonra da gelen gollerle çılgınlar gibi bağırmışlardır. "Takım desteklenir, gerçek Beşiktaşlıyız" diye bağrınan elemanlar Nihat'ı ıslıklamışlardır. Bu insanlar gene galibiyette en büyük payı kendilerine çıkaracaklardır, çünkü basın "Beşiktaş taraftarı maşallah hiç susmadı tü tü tü" diye gazlayacaklardır onları.
Benim gibi Beşiktaş'a belirli sebeplerden bağlanan adamlar, normal bir futbol izleyicisi kıvamına dönmüştür. Artık gol olduğunda bağırıp etrafımdakileri korkutmuyorum, iki lafımdan biri Beşiktaş değil. Kim oynamış kim oynamamış umurumda da değil açıkçası. Madem öyle, işte böyle.
Zaten işin daha çok hicivindeydim, tarihindeydim ben; öyle arada devam ederiz yazmaya çizmeye. Ama taraftar ve tribün hakkında bir kelam daha edersem iki olsun. Cacık olmazmış.
