zamanın yarım buçuğunda, amsterdamacana geleceğinemalagelsin adında küçük bir köylü kızı varmış. liseye yeni başlamış bu küçük kız ömrü boyunca hiç kola içmemiş. hep kolanın tadını merak eder, arkadaşlarına hep kolayı sorarmış. amma velakin o yıllarda kola icat edilmediğinden, kimse onun ne dediğini anlayamazmış. iş bu sebeple amsterdamacana'yı köylü halkı deli zannedermiş.
güneşin doğudan doğduğu sıradan günlerden birinde, en yakın arkadaşı dipsi'yle kasabadaki bim'e gitmişler. dipsi, yeşil benizli, zenciden bozma garip bir yaratıkmış. gün boyu kardeşleriyle, dağdan dağa zıplar, tavşanlarla taşak geçermiş. iş bu sebeple dipsi'yi köylü halkı deli zannedermiş.
amsterdamacana ve dipsi bim'e vardıklarında, bim'in kapısının otomatik olduğunu farketmişler. kapının önüne geçtiklerinde kapı kendiliğinden açılıyor, bir adım geri geldiklerinde kapanıyormuş. bu onları ilk önce çok korkutsada, sonralarda eğlendirmeye başlamış. içeri girip kasanın yanına gittiklerinde le çokelet adında bir çikolata görmüşler. o yıllarda çikolata da keşfedilmediğinden almaktan vazgeçmiş, kampanya'ya girmiş playstationı karttan çektirmeye niyetlenmişler. işte tam o sırada amsterdamacana bi şey farketmiş. playstationın, elektrik keşfedilmediğinden televizyona bağlanmayacağı, geceleri odanın karanlık oluşundan oynayamayacağı aklına gelmiş. hemen raflara geri dönüp, bu sorunu ortadan kaldırmak için, mum almış.
tam parasını ödemek üzereyken mumların fiyatının çok pahalı olduğunu görmüş ve kasiyere; "bu mumlar neden bu kadar pahalı? ateşi dayım buldu benim." demiş. kasiyer de; "senden daha fazla para kazanabilmek içiiin." diye cevaplamış. amsterdam da durur mu hemen; "e ben karttan çekcem parayı bankadan alcanızki." demiş. kasiyer de; "bizim post makinemiz çalışmıyorkii" demiş. işte o sırada durumdan kıllanan dipsi, böyle aşkın ızdırabını tinkiwinki diyerekten, ışın kılıcını çıkarmış..
