yağmur yağıyor dışarda... dere şiddetle akıyor. uzaklardan br şeyler taşıyor üzerinde, bir çocugun topu, bir çiftçinin tırmığı, bir fakirin yastığı... kimlerden neler aldı bilinmezde, benim içimdekilerden de alıp götürse?
kahvemi yudumluyorum, bir yandan sınava çalışıyorum, ne yaptığımı bilmiyorum aslında... ne hissediyorum ki ben?
özlüyorum, utanıyorum bazende, saçma sapan gülüp,saçma sapan ağlıyorum...
gözümde canlanıyor tutkulu gözlerin... arzuyla öpüşünü bir kez daha hissediyorum; özlüyorum..
hayatıma girişini anlamadım, çıkamayışını hiç anlamıyorum. öyle bir yerde takılı kalıyorsun ki bende...
sigaram sen gibi kokuyor, kahvem, çayım... ben, sen gibi kokuyorum. içimde büyüyorsun farkında değilsin.
kafam çok karışık, birazda öfke var. nedense? durduk yerde seni yumruklayıveresim geliyor, öpüp koklayasımda...
vahşi yaşıyoruz biz aslında! iç güdüsel arzularımıza yenik düşüyoruz.
düşmanca sevişip, kardeşçesine sarılıyoruz birbirimize... anlamıyorsun yine değil mi?
bebek ağlamasında sesini arıyorum,odamda kokunu... zil çaldıgında sen sanıyorum ben, telefon çaldıgında. yemek yapmıyoruz artık seninle, tartışmıyoruz bile... hayalde kuramıyoruz; noldu bize?
yanyanayken çok mu uzakta yaşıyoruz hayatı biz? hava aldığımız pencereler bu kadar mı ters birbirine? böyle değildik biz... özlüyorum!
karnımız aynı anda acıkır, uykumuz aynı anda gelirdi... şimdi uyanıyorum, sen uyuyorsun ardından!
özlemlerimiz bile aynıydı. uzaklaşma benden ne olur? kaçma yanıbaşımdayken! çok şey eksikken hayatımızda, birde biz eksilmeyelim bizden...
yeterince huzursuzuz, yeterince sevgisiz, yeterince yalnız... sahip olduğumuz en güzel şey dostlugumuzsa ki benim için öyle, muhabbetimizi kaybetmekse seninde en büyük korkun, her şeyi unutmuş, belkide yok etmiş, rüya varsaymışsan hatta, ben bu yazıyı sana yazdım, belki bir gün okursun, koşar gelirsin diye...
