Koşturmaca dolu bir yaşamda, programlara bağlı bir hayatta, kendine vakit ayırmayı unutmaktır fakat kesinlikle unutulmaması gereklidir.
Önceleri liseyi bitirip üniversiteye girmek için ölüyorudum. Sonra üniversite bitsin
iş güç sahibi olayım diye öldüm bittim. Derken evleneyim çoluk çacuk yapayım diye öldüm. Sonra çocuklar büyüsün, evlenip yuvasını kursun, hayatını kurtarsın diye. Emekli olmak, gazetemi okumak, çim biçmek için öldüm bittim derken. Bugünse gerçekten ölüyorum ve neyi fark ediyorum biliyor musunuz? Ben herşeyi yapmışım tek şey dışında. Ben yaşamayı unutmuşum.
