babamın bana "romankeş" dediği yıllardı. kitap okumaya ara verdiğimde gözüm kararır başım dönerdi. harold robbins ve okuduğum ilk romanı 79 Park Avenue (79. Park Caddesi) ile ozaman tanıştım. basit kenar mahalle yaşamları ve düşmüş insanların hayatta tutunma mücadelelerini yalın bir şiir gibi anlatması beni çok etkilemişti. acıyı sıcak bir sosla servis yapıyor, dudaklarınızda uçuk, tatlı bir hüzün bırakıyordu.
