ölüme farklı bir bakış açısıyla baktıran, aşırı duygu yüklü fakat duygusallığı tipik kanserli çocuk hikayesinden çok daha farklı bir nedenden kaynaklanan, detaylarıyla ağlatan film.
göz yaşları detaylarda gizli bu filmde..
kate'in kemoterapi sonrası kusmaya başladığı sırada taylor'ın onun saçlarını tutması, kusma sonrası ona naneli sakız vermesi ve -en ufak bir tiksintiden uzak- ona hayatının en önemli şeyiymişçesine bakıp sarılması. gerçek aşk var mı diyenlere duyurulur, evet varmış.
sarah'ın * kate ile birlikte geçirdiği son gece.. sarah'ın kızının öleceği ve artık buna karşı koyamayacağı gerçeğini kabullendikten sonra yatağın içinde hıçkırıklarla ağlayarak büzülmesi, kate'in adeta bir anneymiş gibi sarah'ı sarması ve kulağına "her şey düzelecek, söz veriyorum" diye fısıldaması. ölümden korkanın, teselli edilmesi gerekenin aslında kate değil, sarah olması.
"kate neden öldü, biz neden yaşadık bunu hiç anlayamayacağım. bunun bir nedeni yok sanırım.
ölüm sadece ölümdür.. onu kimse anlamıyor."
