simgesel göndermelerden geçilmeyen film. izlediğimde, yapım yılına göre oldukça ileri bir seviyede teknolojiden yararlanıldığını düşünmüştüm. satır aralarında kapitalist düzene ve onun korkunç rutinliğine ağır eleştirilerin bulunduğu, üzerinde ince çalışmaların yapıldığı her halinden belli olan bir senaryosu vardı.
bir de tabii robert de niro'ya değinmek lazım; stanislavski icadı yazılı oyunculuk kurallarından 'küçük rol yoktur, ancak küçük oyuncu vardır' buyuranını ezbere bilen de niro, hatırladığım kadarıyla, 2 küsür saatlik filmde yalnızca 3 ya da 4 sahnede görünmesine rağmen filme inanılmaz bir ivme kazandırıyordu. büyük oyuncu olmak da böyle bir şey herhalde.
