nacizane bünyem uyumaya çalışırken misafir gelir ve yanında kelimenin tam anlamıyla bir problem çocuk vardır.
misafir muhabbetinden bunalan çocuk uyuduğum yere gelir ve odanın öbür ucundan gerinip koşa koşa karnıma, böğrüme kafa atmaya başlar.
- ahh..! yapma canım, yapma bak, abilere vurulmaz öyle, ayıp.
+ hiçte bilem ayıp değiiill..
- tamam, hadi kenar da oyna oyuncağın felan yok mu..
+ bibek değilim beeean, tamaaamı!
o sırada koşup bir kafa daha koyar yattığım yerde.. mübareğin kafası da koçbaşı gibidir.
- off..! tamam dur aaa..! kızcam şimdi bak, bi daha yaparsan döverim valla.
+ sen bini dövemezsin çünkü ben küçüküm, çocuğum çucuk ! ama ben sana vurabilerim.
"oha! cidden şeytan girmiş buna, önce anasınımı çağırayım, rahipmi.." diye düşünürken bir kafa daha yedim, uyku muyku kalmadı zaten.
