''mühür kimdeyse süleyman odur'' ünlü halk düşünürü cell im in sloganıydı bir aralar. * o değil de malumunuz kaşe basmanın insana verdiği haz başka birşey de yoktur. böle dizilirler önüne tüp kuyruğuna girmiş gibi. önüne gelene basarsın basarsın.. evraka yani kızanım.
özellikle devlet dairelerinde sırf kaşe basmak için kadro yaratılıdığını düşünüyorum. hatta bırak tek kadroyu birkaç kadro. sanırım her birimin kendine ait, özel bir kaşecisi var. devlet kurumuna adım attığın zaman mis gibi kaşe mürekkebi kokuları yükselir.kırmızısı, mavisi, siyahı, laciverti. hepsinin kendi şahsına münhasır anlamları vardır. misal kırmızıdan korkacan abicim. kırmızı hayatın her anında sana durr ulan diye bağıran bir renk. hadi bağırırken bir de yap diye azdıran bir renk. yani çok ikiyüzlü lan kırmızı. neyse alkol bazlı bir de bunlar. sen mürekkep kokularının bünyene verdiği yarı sarhoşlukla masalar arasından süzülürken veznelere yaptığın ödemeler umrunda olmuyor.. süzülmeye devam. ''hımm sizin üst katta kaşe vurdurmanız gerekiyor ama önce bodrum kata inin önce size vursunlar'' deseler o sarhoşlukla nereme vurdurayım diyeceksiniz o denli.
artık anladım devlet kurumlarında yaşanan pervasız, boş bakışlı insanların, işlerini haftalarca yapamayan kişilerin o gizemli, mayhoş sırıtışlarının sebebini..yok lan yorgunluktan değil. kaşe mürekkebi tek mesul mürekkep..
