hiç ummazdım 15 yıl önce oturduğumuz evi ve mahalleyi görünce bu kadar hüzünleneceğimi. kendimi zorlasam da hatırlayamadığım zemin kattaki evimizi görünce duygulanacağımı düşünemmiştim hiç. hemen yolun kenarındaki böğürtlenleri. oynamaktan vakit bulamayıp da eve gitmeye üşendiğimiz ve karnımızı doyurduğumuz portakal bahçesini. çamurdan yollar yapıp tahta arabalarımızla oynadıgımız toprak yolları. bizi ayıran yıllara rağmen çocukluk arkadaşımı ilk görüşte tanıyacağımı ve birbirimize sarılacağımızı. zordur memleket özlemi çekmesi. insan giderken bilmez bu kadar zor olacağını .dönerken anlar değerini ama bu sefer de kalmaz , kalamaz. yüktür boynuna , çekilecek.
