lisede arkadaşlarla efes extra'larla dolu masalarda ülkeyi kurtarmaya çalışırken daha akla yatkınını savunduğumuz önerme.
o zamanlar ne kadar farklı şeyleri savunuyorsak savunalım, bu ülke için bir yıl boyunca hepimiz sadece patates yiyebilecek para karşılığında çalışmayı göze almıştık.
bu şekilde ülkenin dışa bağımlılıktan kurtulacağını falan sanıyorduk. sonra biz büyüdük ve kirlendi dünya,
ya da hep öyleydi de biz farkında değildik. *
