Sen büyük bir yalancısın düzgün kelimelerin içinde.
Düzgün kelimeler bile bir gün masal olacakken,
Sen bir yalancı olacak ve yalancı kalacaksın.
Her zaman bir ılıman iklim ürünü olmayı seçtiğini söyleyip,
Yalnızlıktan buz keseceksin, ekseni belirsiz rüzgarlarda.
Sonra, sen küçük bir yalancı olacaksın;
Ve korkak bir yalancı!
Ölümden korktuğu için, aşkını unutan yalancı.
Ellerin buruşacak yalnızlıktan,
Aynaya bakacaksın,
Ve her biri on yıl eden çizgilerinin
Satır aralarına dokunacaksın.
Bir akşamüzeri falcısı gibi davranıp,
Çatlak sesinle, kadın sesinle eskiyi anacaksın.
Rahmine düşüp parçalanmış umutlarının pıhtılarını tadacaksın.
Hızla tekrar büyüyecek, ocaktaki yemeğinin altına koşacaksın.
Kocanın yatağında, onun hızlanan soluğuyla kadınlaşacak,
Ve sonra sen tekrar korkak,
küçük bir yalancı olacaksın...
Ayaklarını karnına çekip,
rahminde parçalanmış "unuttum" larına içleneceksin.
Hepsi yine geçecek,
sen sadece bir korkak olacaksın.
