bugünkü konserinden sonra tekrardan hayran olduğum efsane!
3-4 metre ötelerinde hayranlıkla izledim kendilerini. ve sonra dönüp salona baktım seyrekti bildiğin seyrek... ankara gibi bir yerde belki de 3-4 sene sonra konser bile vermeyecek cahit berkay gibi bir efsaneyi dinlemeye avuç dolsusu insan geliyorsa yuh derim.
sırf korkumdan gittim aslına bakarsanız ben de ölmeden önce göreyim diye yani. iyi ki gitmişim iyi ki 312 arena getirmiş bu efsaneyi ankara'ya. cahit babadan tanburun yayını istedim o masmavi gözlerini belertti elini öpeyim dedim "kızıma bile öptürmüyom lan" ben dedi sarıldık...
cem ababa'Nın yadigarı , babası gibi samimi içten adam emrah karaca... sahnede ayrı bir duruşu var. biraz da yanındaki amcasından sanırım. yeğen haylazlığı sanki. ama sesi olmuş. kim ne derse desin kendi şarkılarını kendisi gibi söylüyor. yapay bir cem karaca havası yok yani. konserde cahit baba çok güzel birşey söyledi ve garip bir burukluk çöktü içime. "bizden sonra gelen gençler de grubun ismini moğollar olarak korur inşallah." işte bugün engin abi geçirdiği o illet hastalık yüzünden yoktu yanlarında. onun yerine muhteşem insan utku ünal almıştı. sanırım cahit baba ve taner abi taner öngür de yerlerini gençlere bırakmaya niyetliler.
konser sonrası kulislerine girip onlarla konuşmak muhteşemdi. samimiyetleri ve saygıları kelimelerle anlatılacak gibi değil. yeni yetme starların kaprislerini görükten sonra kendilerin bu duruşuyla bile ne kadar büyük insanlar olduklarını ve bulundukları yeri 40 yıldır nasıl koruyabilidiklerini daha iyi anlıyorum.
sahnede 64 yaşında bembeyaz uzunsaçlarıyla bir dev kambur duruşuyla bağlama divan sazı cura tanbur elektro gitar klasik gitar çalıyor ve üstelik vokal yapıyorsa bu adama ne dense azdır.
sonra da aklıma ajdar, ismail yk, salim gibi insanlar geliyor...
allah aşkıan makinist şu filmi geri sar!
