inanmıyorum dediği birine bu kadar suç atabilir mi insan. yani inanmıyosan yoksa, "hayatım çok boktan" cümlesinin ardından gelen suçlamalar için bir başka nesne, şey, varlık.. seçilmeli gibi geliyo. küfür ne kadar gereksizse de bu entryde, fikirlerimle zıtlıklar içermeine rağmen okutturdu kendini. yarıda bırakmadım. yazanı küfür edip ayrılmadım sayfadan mesela.
galiba inanıp, inandığı şeyin daha merhametli olduğunu istiyo, bazen düşünüyorum herşey mükemmel olsaydı herşey istediğin gibi, o zaman ne isterdin. çıldırırdık biz ve daha fazlasını da isterdik o fazlası her ne ise.
öyle bi haykırış baş kaldırı varki entry de inanmak isteyip de kızgınlıktan istediğini yapamamak gibi. babasının boynuna şöyle sımsıkı bi sarılsam deyip yapamayan aciz bir evlat gibi. yedirememk mi dersin, cesaret mi. adını her ne koyarsan o. sarılamazsın ya, işte öyle. inanmak istersin, ki inanmasan bişeye bü dünyayı çekemiyeceğini bilirsin, ama herkeste babasının boynuna atılamaz, dolayamaz kollarını öyle sıkı sıkı.
öyle işte, hayat acımasız, evet. adaletsiz, kesinlikle. dengesiz, düzensiz.. ama bu bi suçlu aramayı mı gerektirir, suçlu gerçekten bulunabilir mi, ya da olan biten bu kötülükler, mutsuzluklar bir suçlunun suçundan ötürü müdür bilinmez. inanan veya inanmayan veya bir inanıp bir inanmayan hepsi bildiği, doğru olduğu şeyi yaşıyacak, kimi küfür edicek kimi ibadet ama bitene kadar kim haklı kimse bilmeyecek. malesef bilemeyecek.
not: amaç bol keseden atmak ya da biri, ya da bir fikir üzerinden yorum yapmak deil, hissettiklerini sözlüğe dökmektir. arz ettim.
