çekim kalitesini falan geçtim. teknik açıdan eleştiride bulunmayacağım, sadece bende bıraktığı etki üzerinden gideceğim.
film şu açıdan mükemmeldi. sanki orada bulunan askerler el kamerasıyla çekip, film yapmışlar gibiydi. çok gerçekçiydi bu kısım. onların boş şeylerden bile mutlu olması değil mesele. normalde bizim gülümsemeyeceğimiz şeylere gülümsetmesi filmin. bizi onların sıkıldığı gibi sıkması, dağın taşın. telefon görüşmeleri mesela işledi içimize. onlar gibi yaşadık saldırı korkusunu. (siperde gözlerini kapatıp hayal kurdukları sahne) yani film bizi aldı onların yerine koydu. yavaş yavaş sobaya odunları attı. sonlara doğru benzini döktü ve öyle bir yaktı ki... çatışma sahnesi çok gerçekçiydi. belki ben kendimi onların yerine koyduğum için öyle geldi ama amaç buydu. bunu başardı film gerisi yalan benim için. verdiği mesaj, çekim kalitesi falan umrumda değil. çünkü ordaki askerlerin hiçbirinin umrunda değildi ve film süresince ben onlardan biriydim.
