dramdan öte, iktidarın çocuklar üzerindeki etkisinin göstergesidir. böyle çocuklar hep vardı ve bu çocukların ruh sağlığı beni endişelendirmiştir hep. çocukken de anlamazdım; kendilerini parçalar ve hedefe odaklanmış bir şekilde misyonlarını ölesiye savunur, yüceltirlerdi. ancak her çocuk, iktidar sonrası aynı ruh haline bürünmezdi. bazılarında olurdu bu. ve bu yüzden, "çocukça işte" deyip geçilmemesi gerekir. bu model çocukların derinlerinde yatan ve iktidar sayesinde tetiklenen bir şeyler var.
şimdi fakirlikten falan dem vurulmuş. yahu ben ne fakir sınıf başkanları gördüm. hiç birinde elindeki gücü artırma ve kendini savunma adına, fakirliğini böyle bir dışavurumla kullanma durumu görmedim. bu iğrenç bir şeydir. bunu yapan çocukta büyük bir sorun var demektir. çok fakir öğrenci gördüm ve şu kadarını söyleyeyim; fakir çocuk susar. ancak bunu bu kadar kişinin önünde bir "show businessa" dönüştürüyorsa, hiç kimse "helal olsun" demesin. bir şeylerin farkında ancak bu durumu kullanmaktadır bu küçük.
başkan - 1 saattir 75 soru yazdım. siz de 100 alın diyeee!
başkan yard. - (ona sarılır ve tam bir nefer gibi göğsünü siper eder)
meali;
başkan - ben hepinizden üstünüm ve sözümü dinleyeceksiniz sizi tembel böcekler.
başkan yard. - ben hepinizden üstün olana en yakın olanım sizi tembel zengin böcekler.
