bilinçli çocukların varlığıyla gülümseten, aile dramlarıyla üzen ve videoya çeken öğretmenle düşündüren bir videodur.
çocuklar ciddi anlamda düzgün konuşuyor. ayrıca özgüvenleri çok yüksek. ben 23 yaşındayım ama topluluk önünde hala konuşamıyorum. o derece acizim. kendilerini ifade etme biçimleri birçok yetişkinden daha iyi.
özellikle ikinci kızımızın aile dramı yürek parçalayıcı ve milyonlarca insan var onun gibi, hatta ondan daha kötü. yedi yaşındaki yeğenim ( ki kendisi tamamen yanıma geldiği için izledi, hayatta izletmem böyle bir şeyi) bile duygulandı, üzüldü yaşıtı için.
öğretmen ise tamamen eğtimcilikten uzak bir insan. şahsen o videodaki benim çocuğum olsa onları bu şekilde çektiği için şikayet ederim. belki normalde iyi biridir, öğrencilerine manevi olarak çok destek veren biridir ama videoyu çekmeyecekti. belki bu çocuklara şimdi televizyonlardan "gelin bizim kanala çıkın" diyenler olacak. oysa onların bir anlık mutluluklara değil, ömür boyu güzelliklere ihtayaçları var.
bir de bu üniforma olayına değinmeden geçemiyecem. zaman zaman sözlükte gündeme gelir bu konu. şimdi düşünün bu çocuklar üniforma giyerken bile birbirlerini fakir olup olmamalarıyla eğlenirken kıyafetlerinin ucuzluğuna, markasına bakmadan rahat duracaklarını mı sanıyorsunuz? çocukluk bir insanın en saf ve en acımasız olduğu dönemdir. tabi bunların abi abla versiyonlarından bahsetmek dahi istemiyorum.
