Sakin' in Elif' ini dinlerken Elif ile ayni hikayeye sahip oldugunu dusunen varsa once elifin adinin gectigi yeri kendi adiyla duymaya baslar.Hep kaybeden oldugu naif bir sesle anlatilir ona.Otobuste dinledigi muziklerle hayatini film tadinda gozden gecirir,camdan bakar yine film tadinda.hicbir filmin icinde hayatinin olmayacagini sarkilardan ogrenir.Yalniz oldugunu dusunur evet evet ama bu yalnizligini kucuk emrah modunda boynu katli kalmis bir bicimde gostermez kimseye.Kendini yer bitirir.Sonra busbuyuk dunyada kendisi gibi birinin daha olabilecegi hayalini kurmak gibi bir hataya duser.Arar da arar,bu o busbuyuk dunyanin icindeki ici henuz gecmemis ice ulasma cabasi kadar anlamsizdir. Zaten o naif ses bunu ona soyler "aradigin ikiz cikmaz bos karsina. " diye. simdi daha da uzulur.hemen ardindan naif sesimiz bu sefer acitir canini. Onun kurdugu o kurmaca gerceklikte nefes almayacaklarini soyler.beynindeki o busbuyuk dunya yogun kar nedeniyle tatil olur,buzlanmis yolda konvers giyen gencler gibi kayar ve o elbette ki kacar;kacmasi gereken insanlardan kacar ve her zaman kendine yakalanir.yaratmak icin onceden yaratilmis sehirinden yardim alir.O yenisini kurana kadar yalnizlar sehri onundur.Butun gercek zamanlara yaklasmak icin uzaklastigi sahtelik onu bu paragrafta yaptigi anlam bokluklarina ragmen yazmaya iter.Olsun olsun evet zaten hayat garip.
