güncel hayatta eleştiri kelimesi nasıl olumsuza yaslanıyorsa jakobenizm terimi de aynı şekilde olumsuzu ifadeler. fransız devrimi ile ortaya çıkan fakat sosyolojik mana da toplumsal dönüşümlerin/ devinimlerin gelgitlerini yansıtan ve kadroculuk etiketiyle bir liderin o toplum için önayak olması durumu jakobenizmi açımlar. tabi bu analitik çözümlemenin açımlanışı literatür de halkın fikrinin alınmaması, başına buyrukluk hatta en keskin ifade şekliyle tepeden inmecilikle bağdaşır.
konunun sosyolojik temelden işin analitiğinden çıkarılıp halk nezdinde ifadelenişi vardır. bu daha ziyade kadroculuk vasfı içinde lider ve ekibinin devrim olgusunu halka ne kadar inerek oluşturduğudur. devrimlerin özünde başına buyrukluk vardır. halkı yöneten kitlelerin karar mercisini köküne kadar kullanışı yatar. jakobenizm terimine bu açıdan bakabilmek daha yararlı olur gibime geliyor. devrim sözcük manasıyla da önceki olguların kökten yok oluşu yeni bir şeylerin oluşturulmasıdır. köklü oluşum esastır. yoksa mevcut oluşum içinde yeni yapılanma devrimle bağdaşmaz. devrim ana tema içinde zaten halk isteğiyle yapılan bir toplumsal hareket değildir. bir çok toplumun kendine has koşulları içinde örgütlü bahse konu olan bir kadrosu oluşmuştur. ve ekonomik/ sosyal konjonktur içinde, yeni bir yapılanmanın öncülüğü üstlenilmiştir.
jakobenizm terimi birçok açıdan değerlediğimiz üzere negatifi yansıtır. fakat tu kaka olarak ifade edilmesi az biraz tuhaflık yaratır. konuyu entelektüel seviye de toplumsal bir devinim olarak devrimden bağımsız değerlememek lazım. tarihi ve politik arena da içinde bulunulan koşulların önemliliği ortadadır. ve bu da sosyolojik dönüşümlerin ışığında ifadelenmelidir.
