inançsızlık inancıdır. evet kendisi de bir inançtır, ateist olduğunu söyleyen insanın kendince bir inancı vardır. "inanmamak" da inançtır en nihayetinde.
öncelikle belirteyim, ateistlere saldırıp nam salmaya çalışan bir troll değilim. şahsen neye inandığım konusunda da net bir fikre sahip değilim. eğer kişinin ne olduğunu gösteren bir rapor olsaydı, her gün deist-agnostik-ateist sıralamasıyla dönerdi. çünkü benim fikrime göre, emin olduğum tek şey dinlerin olmadığı. gerisi hakkında hiçbir şey söyleyemediğimden, net yargılardan kaçınmaya ve hiçbir ortamda zart diye "ben şuyum amuna!" dememeye çalışıyorum. "dinlerin var olmadığı" konusundaki fikrimi de bu konuda "emin" olduğum için kesinlikle söylüyorum. yanılma ihtimalim tabi ki var fakat kendimce bunun doğruluğuna inanıyorum. diğer konuda, inancım konusunda, kişisel olarak net bir fikrim yok.
fakat ateizmin dünyaya barış getireceği, insanların tanrı korkusu olmadan rahat yaşamaları gerektiği düşüncesi beni açıkçası korkutuyor. evet, pek çoklarının gözünde "inançsız" bir insan olarak ben bundan korkuyorum. ateizmin aşılanması, dinin aşılanmasından pek de farklı değil. ikisinin de zaman zaman farklı şekillerde zararları oluyor. hristiyan, yahudi veya müslüman... çok dindar tanıdım. örnek vereyim.
dindar hristiyanlar, gerçekten iyi yaşayan insanlardı. herkese saygıları vardı fakat bazı gelişmelere kapalıydılar. günlük hayatta yapmaları gereken her şeyi yaparlar fakat tüm olayları tanrı'ya bağlarlardı. başlarına gelen ve telafisi mümkün olan kötü bir olayda işin içine tanrı'yı karıştırırlardı. şahsen bu durumdan hoşlanmam ben. dedim hocu yapmayın böyle. "en güçlü o, o bilir" gibisinden cevap verdiler. tanıdığım hristiyan aileler için söylüyorum bunu. şimdi bu ailenin bana bir zararı yok. içlerinde de öyle inanılmaz bir "yanacaz ölecez olm!" korkusu ve bastırılmışlığı yok, şeker gibi insanlar. fakat bu acizlik fikri beni üzüyor. bir tanrı'nın olması, onun bizden güçlü olması benim için hiçbir zaman garip olmayacaktır fakat insanın muktedir olduğu bir şey hakkında "tanrı bizden güçlü, doğrusunu o bilir" şeklinde yorum yapması, benim açımdan üzücü ve zarar verici bir durumdur.
diğer yandan, ateist kişiler ve aileler de tanıdım. bunlar daha fazla olduğundan, dindar hristiyanlara göre daha çeşitliydiler. çeşitliler. hayatta maneviyatın her zaman olması gerektiğine inanan ve manevi değerlerden yoksun da yaşamış biri olarak, ateistlerin rahat olduklarını düşünmüyorum, ben de rahat değilim zira. tanrı olmayabilir, olmasın. bu problem değil. fakat insan ne şekilde hayat bulursa bulsun, karşı koyamayacağı bazı durumlar, yaralar, acılar var. inancında samimi olan bir ateist, başına gelen felaketin ardından "keşke bizi acılarımızdan kurtaracak bir tanrı olsaydı" demez, tanrı'nın yokluğunu da hissetmez fakat inançlı bir insana göre çok daha ağır atlatır bu travmayı. hepsinden önce benim çok yakın arkadaşım ateist. bir muhabbet açılsın ölümden, sarsıla sarsıla ağlıyor "gelmeyeceksin" diye. buna inanmıyor. ama dönmeyecek olmam, buluşamayacak olmamız koyuyor. belki ölüp yok olacak her şey, herkes... buna inanıyor ve bunu idrak etmiş. fakat kaldıramıyor, çünkü insan. kaldırabilene de saygı duyarım lan. bir anlamda, her tarafta bug var bu işte. dindar insan bazı konularda sapıtmış oluyor fakat ruhsal olarak kendini kandırsa dahi iyi hissedebiliyor. ateist çevreye daha rahat bakabiliyor fakat bu anlamda bazı handikapları var, bu da insana zarar veriyor. bunları ben iyi biliyorum çünkü az debelenmedim inanç konusunda, hala da debelenirim. bir ateistin ne düşündüğünü, bir deistin veya bir hristiyanın ne hissettiğini iyi bilirim. bu yüzden kendimce bir şeyler düşünüp açıklayabiliyorum bu konu hakkında.
fakat dediğim gibi, ateizm bir yandan insanın rahatlamasını sağlarken diğer yandan çökmesine sebep oluyor. çökmeyeni yok mu? var elbette, çok insan var "tanrı yokmuş lan!" deyince rahatlayıp yok olmayı da, acıyı da kabullenecek. fakat ben de dahil pek çok insana ters geliyor bu. ve benim inancım bu dünyanın rezilliğinin kimsenin yanına kâr kalmayacağı yönünde. bu sebepten, her şeyin dengeleneceğine inanıyorum çünkü aksini saçma buluyorum. bu da beni her şeyin doğruluğa kavuşacağını inanmaya yöneltiyor. kendimce bu düşüncemi saçma bulmam, çünkü insanlık bana "hatalı" görünüyor. belki kimsenin eli yok bu işte, bu yüzden bu kadar hatalı ve iğrenç her şey. bilmiyorum. ama korkuyorum sözlük. dünyaya dinin hakim olmasından da, ateizmin hakim olmasından da korkuyorum. dinin yasakladığı şeyleri de yaptım ben. tam bir inançsızlık ve rahatlıkla, dindar insanların ölümüne korktukları şeyleri de yaptım. ve bu rahatlık bana huzur vermedi. ne yaptım ben? kumarhanede donuma kadar kayıp mı ettim? onunla bununla düşüp kalktım mı? hayır... rahatlayınca ipini koparan bir insan değildim hiçbir zaman, insanca yaşamayı denedim ama canımı sıktı. "siz anca tanrı'yla yola gelirsiniz zaten hede hödö" olayından da farklıydı. tanrı'nın olduğunu bilsem, bunları yine yapardım. yaparım. ama istemiyorum. çünkü bir yerden sonra insan bunalıyor. insanda bazı şeylerin değişmeyeceğine inanıyorum. az önce bahsettiğim acı ve ölüm eşiği mesela. bu da onun gibi benim gözümde. bu anlamda ateizmin kişiye tam bir rahatlık ve huzur getirmesini mümkün görmüyorum. bunu ne ateizm yapabilir, ne din yapabilir, ne müslüman yapabilir, ne de ateist yapabilir. insanların bunlarla ilgilenmek yerine kendilerini bir şekilde huzura kavuşturmaları ve ona göre yaşamaları gerek diye düşünüyorum. bunu tanrı'ya bağlamaya hiç gerek yok. seni ne mutlu ediyorsa öyle düşünürsün ve ona inanırsın. o kadar basit olsa keşke her şey.
tırsıyorum sözlük. intihar etmeyi düşünüyorum, tribimden, hasretimden değil, olup olmadığını görmek için. var olduğum süre içinde son görüp duyacağım mermiyse ya da düşeceğim boşluksa, benim için ilginç olur. bilemem. fakat "hacı yanlışlık var galiba ateş falan niye ki yani?" derken bulursam kendimi, o zaman yanacak olsam dahi halay çekerim lan.
niye? dindarını da, ateistini de sevemiyorum çünkü. evet insan düşünebilen bir hayvan. ve özellikle içinde bulunduğumuz yüzyılda, değişmeyeceğini düşündüğüm özelliklerinin üzerine yozlaşmanın da eklenmesiyle kudurmuş bir durumda. ben de buna dahilim elbette. ve tüm insanlığın bir şeylerin baskısından kurtulması halinde, doğru yolda devam edebileceğine inanmıyorum. tanrı, aile, mahalle... daha sayılamayacak onlarca baskı unsuru... bunların hepsi insanın üzerinden kalkarsa, insan boğuşamayacağı kadar büyük bir dünyanın ortasında yalnız kalacaktır bence. bu entryde ne anlattım ben? dünyanın bir fikirde birleşemeyeceğinden falan bahsettim. pek açık olmadı ama anafikir bu olsun. kendimce yazdım ettim.
farkında olmadan saygısızlık ettiğim bir inanç, kişi, durum varsa şimdiden özür diliyorum. böyle bir şey varsa mesaj atın, "şurası olmamış hocu keserim seni" deyin, gereken ayarı çekeyim entry-ül vahşete.
işte öyle be sözlük, canım sıkkın. kimisi ölümüne ateizmi savunup insanların inancıyla dalga geçiyor. kimisi ateiste canavar görmüş gibi bakıp onu yok etmek için elinden geleni yapıyor. bunu geçtim, bir adamın karısını, bir kadının kocasını aldatması bile dünya adına felakettir ulan benim için. bu rezilliğin olduğu dünyada rahat edemiyorum arkadaş. tanrı varsa alsın lan beni.
