kabul edilsin ya da edilmesin ortada bir gerçek var: osmanlı, hatasıyla da sevabıyla da bizim atamızdır, kökümüzdür. osmanlı ne kemalist goygoycuların anlattığı gibi ''hain ve sarhoş padişahlar'' ne de yobazların anlattığı gibi ''seccadesini serip savaş meydanına uçan evliya padişahlar '' tarafından yönetiliyordu. Aynı şeyi ulu önder atatürk için de söyleyebiliriz. atamız, ne yalakalarının alttan alta ima ettiği gibi tanrı ya da peygamber, ne de yobazların dediği gibi sarhoş bir mason değildi. soylarından geldiğimiz osmanlı halkı da öyleydi, bazı insanlar, osmanlı dönemindeki toplumsal yaşamı hayallerindeki tarikat yaşamı gibi zannediyorlarsa çok yanılıyorlar demektir. nasıl ki şimdi sokaklarda her çeşit insan varsa, nasıl ki türk halkı en koyu dindarından en koyu ateistine kadar bir yelpaze oluşturuyorsa, bu yelpaze o zaman da vardı. mesela zamanımızda cemil ipekçi gibi eşcinselliğini saklamayan ünlüler varsa, enderunlu fazıl gibi bundan yüzyıllar önce eşcinsel olduğunu açık açık ilan eden şairler de vardı. zina da verdı, oğlancılık da. gizli çalışan genelevler de vardı, eşcinsel erkeklerin ''hizmet verdiği'' hamamlar da.tabi ki şimdiki kadar açıktan yapılmıyordu bu işler ama o zaman da vardı. ve yine kim ne derse desin atalarımız günahıyla da sevabıyla da bu dine en çok hizmet eden insanlar olmuştur. hatalarını eleştirmek asla onlara düşmanlık etmek anlamına gelmez.
