insanın içindeki nefreti biraz daha alevlendiren, gurur veren bir o kadar da üzen olay. yaş ilerledikçe daha da net bir biçimde aklımda kaldı birçok şehit çocuğu arkadaşımın durumu. ama ben ilk tanışmamı anlatıyım olayla ilgili. polis lojmanlarımız vardır bizim. hani ucuza oturduğumuz için çoğu kişiye batar, onlar. yanında kantin tarzı bir yer de olur bazen. balçiçek pamir gibiler bilmez, asker polis çocuğuysan su vermezler adama, hani diyor ya izmir halkı birilerinden mal almıyor diye. bunları da yazsın biraz.
o zayıf, her keleş mermisinin daireyi delip geçtiği süper lüks evlerin ses yalıtımı da iyi değildir. yanda ne varsa duyarsınız. telefon sesi, televizyon sesi, kavga sesi kısacası her şeyi. bir gece çaldı telefonu yan dairenin, çok geçmedi bir de çığlık geldi ardından. yaşımız küçük ama farkındayız ne olup ne bittiğinden memlekette az çok. bugünkü kadar derinlemesine yorum yapmasak, konuşamasak ta en azından kötü adamlar ile babalarımızın mücadele ettiğini biliyoruz. evdeki konuşmalar de zaten iyice anlatıyor adama ne olduğunu. neyse, dediğim gibi çığlık geldi sonrasında ise ağlaşmalar, inlemeler, acıya dair ne varsa. çocuklarıyla oynadığım kadının sesiydi bu. kadın biliyordu ama çocukları bilmiyordu ne olduğunu babalarına. yaşıtım değillerdi, ufaktılar benden * ama oynuyordum yine onlarla. kolay değil öyle yaşıtın çocuklarla top oynamak, her an kaçırılma tehlikesiyle büyümek kolay değil. neyse diyorum yine, sık sık bölüyorum da yazıyı. bilmiyorlardı neyin ne olduğunu, kim bilir kaç yıl sonra nasıl anlattı anneleri onlara hiç bilmiyorum. babasının bir daha dönmeyeceğini bile öğrenemeyen bir çocuk olmak, tabutuna son kez sarılamayan bir çocuk, naaşını son bir kez göremeyen bir insan... ve hala bu çocukları babasız bırakmak için dağa çıkan adi şerefsizlere, ortak acı diyen, bizim de kaybımız diyen en az onlar kadar şerefsiz gazeteciler, yazarlar, siyasiler. ve hala bu şehit çocuklarının adını ağzına almazken polise taş atan,serap'ı yakan adi şerefsiz sözde çocukların fetişizmini yapmak. ateş çok büyük içinde bu çocukların ve bu çocukların arkadaşı olan benim gibilerin, o çocukların babalarına hasan amca, ramazan amca, ali amca diyen benim gibi binlerce kişinin.
