grubun yaptığı en önemli işlerden biridir bu parça. bu parçayı bunca senedir sıkılmadan dinleten nedir acaba? nakaratında bruce'un iliklerimize kadar işleyen haykırışındaki o özgürlük tonu mu? yoksa sololarındaki melodik harmoni mi? yoksa bitmek bilmeyen müzikal coşku mu? belki de hepsinin birleşimidir, ne dersiniz?
