lisedeki kaşar kızlar benim için ulaşılamazdı. farkındaydım, bilirdim ancak beni sadece kullanırlardı.
kendi halimde notları iyi olan ancak arkadaş ortamındada sevilen bir tiplemeydim. neyse beni boşverip kaşar kız modeline geçeyim ben.
şimdiki gibi yaşıtlarıyla falan takılmazdı bu kaşar kızlar. illaki kendinden büyük olacaktı. liseye başladığımda benim sınıfımda olup bu kategoride gördüğüm kızlar (kaşar kız ne yahu? kızın kaşarı mı olur), hep büyük sınıftakilerle birlikte takılırlardı. bense hep pencerelerden onlara bakar elemanların ne fazlası var diye düşünürdüm. tenefüs bitti zili çalsada artık önümdeki sırada yerini alsa, hiç olmazsa sırtında birşey var deyip ona dokunmak için fırsat kollardım.
yıllar geçti biz büyüdük, kaşar kızın yaş ortalamasıda büyüdü. ben tam oldum derken o ilk çıktığı çocukların yaşlarına geldiğimde okul dışından ne üdüğü belirsiz elemanlarla takılmaya başladı. arada sırada eve birlikte yürürdük.ben her bırakışımda apartman asansörüne kadar binip evinin kapısına kadar bırakırdım iyi bir izlenim bırakırım belki de bir öpücük alabilirim belki diye. her gece yattığımda tek birlikte kaldığımız an ne yapacağımı düşünürdüm*. gel gelelim ben o kızın dudaklarına dudaklarımı dayayamadım hiç.
kaşardı maşardı ama bir dönem tek istediğim hatun oydu. lise bitti, üniversiteler bitti ama olmadı. o hala kaşar.
