hayatımda bir kere çok özenmiştim güneşin doğuşunu seyretmeye. küçüktüm o zamanlar 12-13 yaşım. sabaha kadar uyumadım. hava aydınlanmaya başladı. bakarım ufuk tarafına güneş doğmaz, bakarım bakarım doğmaz. hava apaydınlık oldu. meğerse uyku sersemliğine doğu yerine batı tarafına bakıyormuşum. uykusuz kaldığına mı yanarsın, kendi kendine yapmış olduğun salaklığa mı. sonra kaçtı hevesim zaten. sokarım dedim güneşin doğuşuna. istemiyorum izlemek falan. lanet olsun.
