Salaş meyhanelerin puslu ışıkları gibi gözlerim...Mutluluğa aç bakışlarından sahipsiz hüznü sızar. Aynada bakarken cismine, en çok kendine kızar. Kesilse de nefesi, her zaman susar.
Daha dün saçlarından tutarken acılarımı, bir bir sayarken mucizelerimi, şefkatle okşarken kırıklarımı; şimdi uçurumun kenarında düşlerim. Susturucuya takılmış çığlıklarım duyulmaz köşe bucak. Kucağına atılmak için gecelerin, kalk saatim karanlığa kurulu. Daldasında zifiri özlemler büyüttüğüm ağaçlar hırpalar beni. Kanatları altında okşarken sırtımı, yıldızların gölgesinde yüreğime kanarım. Küçük bir çocuk gibi, hıçkıra hıçkıra ağlarım.
Aşka korkak kelimelerin dökülür, saçma bir monitörden üzerime yığılır, bana uzak bakışların süzülür... Midemde hazımsızlık ağrısı, yüreğimde izlerinin sancısı; her şeye uzak ve her şeye yabancı, antik acılar çarşısında bağışlanmış gibiyim.
