Bana kelimeleri tutmak istediğini söylemiştin. Aslında çocukluğumdan bazı şeyleri hatırlattı bana bu durum. Küçük bir çocukken mucizelerin her an olduğuna inanırdım. Çoğu geceler herkes uyurdu ama ben uyumazdım. Tanrının, etrafımda bir yerlerde beni izlediğini düşünürdüm. Hayatımda onu en çok istediğim anda da karşıma çıkacağını ve elimden tutacağını düşünürdüm. Elimden tuttuğunda her şey değişecek gibi gelirdi. Onu hep bekledim ama hiç gelmedi. Üstelik inancımdan bir şey de kaybetmedim. Bir gün bir yerlerde bir mucize olacağına inanmak beni daha iyi biri yapıyor. Ama bir şeyi fark ettim. Bir şeyleri değiştirmek için ulaşılmaz şeylere ihtiyacımız yok sadece. Beni, hayatımı, gözlerimle gördüğüm dünyayı daha güzele doğru değiştiren her şeyde tanrıyı görüyorum. içlerinde bir yerden bana gülümsüyormuş gibi geliyor.
Bana kelimeleri tutmak istediğini söylemiştin. Bense mucizemi seninle tuttum. Nefesime kattığın heyecanınla dünya daha güzel görünüyor gözlerime. Her nefes alışımda, bu şehirde bir yerlerde senin de aynı havayı soluduğunu düşünerek mutlu oluyorum. Zaman ne getirir, ne götürür bilinmez. Tutamadığın kelimeler olmayacak en azından. Bu kelimeleri, bu mektubu okuduğun her an avuçlarında hissedeceksin. Aslında tam olarak bunu söylemediğini de biliyorum. Ama dedim ya, zaman... O her şeyi içinde saklı tutar. Söylemek istediğim: Bu an dilimlerinin hepsinin gerçek olduğu. Bundan uzun zaman sonra bir çok detay unutulduğunda, hatırlanmaya değer hisler olduğu.
Sonuç nereye giderse gitsin, sonumuz nereye varırsa varsın; birçok kere de dediğim gibi bizler hep iyi niyetler ürettik. Kısa hayatımın bir parçası olduğun için de çok mutluyum.
