can yanışında nirvana yaparak, metanetle bazı şeyleri kabul edebildiğimiz andır.
olgunlaştırır, çok derin yaralar açar ruhta ve kalpte. sonra bunlar bir daha açılsın diye kapanır.
inancın bittiği an bitkisel hayata girmek gibidir. kalbin ölümü gerçekleşir bu kez beyin yaşar. bazen kötü hatıralardı hatırlar, genellikle de güzel olanları... içinizde büyüttüğünüz şeye aşk diyemez olursunuz, bağlılık dersiniz, alışkanlık dersiniz...
ama asla bir daha aşık olmak istemezsiniz.
sonu mutlu biten aşk yoktur diyemeyecek olsam da hep aynı çizgide mutlu giden aşk yoktur. bunu bilirim. sevgideki iniş çıkışlardan daha ani ve daha dozu yüksel olur bu değişimlerin. aşk gerçekten kalbi kavurur. hissizleştirinceye kadar da terketmez.
