içeriden* çıkıp da kendini şiire, edebiyata, doğaya veren klişe ex-mahkumların aksine direkt olarak fingirdek bir pop klibiyle ekranlara dönmüş olan psychedelic kadın. işin ilginç yanı bu klasik zottirik pop klibini izleyince duygulanıp ağlayabilen insanlar* ile beraber yaşıyor kendisi, kocası italyanmış bir de şanssız herif, ha bir de üniversitelerde konservatuar diye bir bölüm olduğunu sanar durur bu kızceğiz.
deniz seki geldi gözümün önüne bir an. aynı klişe sözler, aynı klişe mağdur ifadeler; ulan hepiniz sütten çıkmış ak kaşıktınız da zorla içeri tıktılar, sonra çıkınca buraya gelip "mağdur" rollerini oynarsınız. hayır bir de hapiste 30-35 sene kalıp boyuna işkence gördüler, hücrelere atıldılar sanırım; ramiz dayı tadında cümleler kurmalar, "hayat bilgini" rollerini oynamalar, "en büyük acıları ben çektim" ayakları falan. kürşat yılmaz'ın sana selamı varmış tuğba'cım.
en son olarak;
bu kadın albüm yaptı arkadaş, inanmak istemeyenleriniz olacak ama bu kadın "şarkı" falan söylüyor. ben gerçek sanatçıların artık pılını pırtını toplayıp bu ülkeden uzak diyarlara uçmasını istiyorum, atmosfer zehirlenmesi geçirebilirler. aynı disko kralı programındaki esra bilmemne isimli popçuyu** da gördükten sonra mordor gezegenindeki sanat(?) seviyesine çok da uzak değiliz artık.
