tozlandıkça güzelleşen bir nesnedir içindekine nispet yaparcasına. kuytuda, köşede bir yerde yanına gelecek arkadaşlarını bekler. kullanılıp kenarı atılmanın verdiği buruklukla ayakta durmaya çalışır, başarırda bunu. o sana bakar sen de ona bakarsın, yığılıp kümelenirler bir köşeye, atmaya kıyamazsın...
