sayısal sınıfta tanıdığım bir çocuk vardı bu tipte. tanıdığım dediysem de muhabbetim yoktu, muhabbet etmezdi çocuk kimseyle. ufak tefek bir şeydi arada gözlük falan takıyordu. okul birincisi oldu, törende konuşma için kürsüye çıkardılar " anneme ve babama teşekküy edeyim " dedi. hayatın anlamını sorgulamaya başladım.
